سن باروری رابطه‌ی مستقیمی با سن ازدواج دارد. طبق آماری که سال گذشته در خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری منتشر شد، میانگین سن ازدواج در خانم‌ها 25 سال و در آقایان 27 سال است که این میانگین در برخی استان‌ها از جمله تهران بالاتر بوده و روند صعودی نیز دارد. در واقع به همان اندازه که ازدواج زود هنگام در سنی که هنوز بلوغ فکری و عاطفی به حد مناسب نرسیده می‌تواند مشکل‌آفرین و آسیب‌زا باشد، ازدواج در سن بالا نیز خطرات جدی مخصوصاً برای باروری به همراه دارد. در شرایطی که عوامل مختلف دست در دست هم داده تا سن ازدواج بالاتر از حد مطلوب باشد، بچه‌دار شدن نباید بیش از پیش به تعویق بیفتد. باروری در سن بالا هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ تربیتی و روحی برای فرزند خوب نیست. به اعتقاد کارشناسان با این اتفاق علاوه بر اینکه احتمال افزایش تولد کودک با مشکلات حاد جسمی و ذهنی به وجود می‌آید، فاصله‌ی سنی زیاد پدر و مادر با فرزند باعث می‌شود همچون پدر و مادری جوان و تازه نفس نتوانند نیازهای کودک خود را برآورده کنند و در مراحل نوجوانی و جوانی نیز به دلیل تفاوت فاحشی که فرزند نوجوان با پدر و مادر سالخورده و پیر خود دارد، از آنها فاصله می‌گیرد و والدین نمی‌توانند نیازهای فرزندانشان را درک کنند. بنابراین باروری در سن مناسب تا حد قابل توجهی می‌تواند از وقوع مشکلات جسمی، ذهنی و تربیتی فرزند پیشگیری کند. با نگاهی به روایات و سیره‌ی معصومین (علیهم السلام) می‌فهمیم در اسلام، سن مناسب برای ازدواج و باروری وقتی در نظر گرفته شده که فرد به بلوغ جنسی و توانایی فرزندآوری رسیده باشد. البته سن دقیق را از روی روایات نمی‌توان تشخیص داد اما آنچه اهمیت دارد این است که به همان اندازه که ازدواج برای دختران در زیر سن بلوغ نهی شده به همان اندازه تأکید شده تا جوانان زودتر ازدواج کنند. کافی است تاریخ ولادت ائمه را مرور کنیم تا به خوبی دستمان بیاید که این بزرگواران چقدر به این موضوع اهمیت می‌دادند. امام کاظم (علیه السلام) در سال 128 هجری به دنیا آمده و در سال 148 هجری در حالی که 20 ساله بوده فرزندش امام رضا (علیه السلام) متولد شده. ازدواج و صاحب فرزند شدن در اوایل بلوغ و جوانی برای امام جواد (علیه السلام) نیز صدق می‌کند.
منبع: بیتوته